واژه |
معنی واژه |
واژه |
معنی واژه |
وصیّت |
سفارش، توصیه |
کتب |
جمع کتاب |
روزگار یابم |
زنده بمانم |
نخست |
اوّل |
عَزّ |
عزیز است |
جَلّ |
بزرگوار است |
عَزّ وَ جلّ |
عزیز و بزرگوار است |
خدمت |
احترام، بزرگداشت |
زینهار |
زنهار، آگاه باش |
پارسا |
پرهیزگار، پاکدامن |
پیشه گیرید |
به چیزی پرداختن |
هلاک |
نابودی، نیست شده |
عیب |
اشکال، ناپسند |
خوی |
اخلاق |
نیک |
خوب |
عطا |
بخشش |
گران |
سنگین |
بدخو |
بداخلاق، اخمو |
زاد |
سن، زمان عمر |
حرمت |
احترام |
شیخ |
مُعلّم مکتب خانه |
قانع |
راضی و خُرسند |
مکتب خانه |
مدرسه |
لطف طبع |
شیرین سخنی |
کوفتن |
کوبیدن |
در هم ریختگی |
آشفته بودن |
آشفته |
پریشان |
بحث |
گفت و گو |
مُدّعی |
ادعا کننده |
محفل |
مجلس |
پناه |
نگهبان، پشتیبان |
خرد |
عقل |
آراستی |
زیبا کردی |
رهی |
راهی |
خشنود |
راضی، خوشحال |
رستگار |
نجات یافته |
فرجام |
پایان، عاقبتِ کار، آخر |
||
ستوده |
ستایش شده، پسندیده |
||
حُکما |
جمع حکیم، دانشمندان |
||
ادّعا |
طلب کردن مزیّتی برای خود |
||
بَصَر |
بینایی، روشنی دیده، دیدن |
||
علما |
جمع عَلیم، عالِمان، دانشمندان |
||
بدو گرَوم |
تابع او شوم، از او اطاعت کنم |
||
کوبه |
وسیله ی کوبیدن که بر روی در قرار دارد |
||
دریغ نداشتی |
از انجام دادن به کاری خودداری نمی کرد |
||
آخرالزّمان |
آن قسمت از زمان که به روز قیامت وصل می شود |
||
فلک |
وسیله ی مجازات و تنبیه کردن دانش آموز در زمانِ گذشته |
||
حصیر |
نوعی فرش یا گستردنی که از نی یا گیاه دیگری بافته می شد |